Onur Yaman

Bir bak, zaman ve mekân, nasıl kuşatılmışız; Belli ki, en tepeden en dibe atılmışız. -Necip Fazıl Kısakürek ''Yol, zaman ve yeni'' kelimeleri size neyi çağrıştırıyor? Ya da sizden bu kelimeleri kullanarak bir kompozisyon yazmanızı istesem? Herkesin kompozisyonu, şiiri, romanı ve öyküsü içinde değil midir? İçten doğru âleme yayılır bunlar. Yayıldıkça değişik duygu ve durumlar yaratır. İçlerinden en güzeli ise bir insana dokunup dönüştürebilendir kanımca. İnsan, ömründe ortalama kaç defa veda eder bir şeylere ya da kişilere? Aklı olan, engelsiz olan herkes bunu not etse bir not defterine ya da kafasının içine. Allah, canımızı alırken bunlara göre de bir değerlendirme olsa... Bir sabah namazı vakti, mescitte iki kişiydik. Diğer arkadaşı tanımıyorum. Namazımı kılıp dua ettikten sonra yanımdaki kalorifere yaslanıp dışarıdaki sisi izlemeye koyuldum. O arkadaş tam karşımdaydı. Namazını bitirmiş, dua etmekte. Duası bittikten sonra ''Âmin!'' demek için ellerini y...

Mesafelerin içimizden geçip uzay boşluğunda yayıldığı günlerden biri daha. Üstelik şehir yağmurdan geçilmiyor, üstelik soğuklar başladı, üstelik nokta nokta nokta. Şimdi şikayet etsem, kendimi nankörlük yapıyormuş gibi hissederim. O yüzden şikayete gerek yok. Kimi zaman bir kitabın sayfasını açar öyle geçerim günlerin içinden. Kimi zaman da günler bizim içimizden. Ne diyordu İsmet Özel?  ''Günler gelip de geçti sanmayın, günler delip de geçti.'' Sonra şehirle biraz daha bakıştık. Camilerle, kaldırımlarla, meydandaki simitçilerle, uçan balon satanlarla, güvercinlerle... Bu bakışmalar hiç bitmese keşke ama bitecek. Mesafeleri katil olarak görüyorum ben. Elimizden her şeyimizi alabilecek kadar acımasız ve katiller. Diri diri derimizi yüzüp ırmağa salarlar insanı. Bazı hikâyelerde yananın kim olacağı belli olmaz. Geri dönüşü de olmaz ortadaki sonucun. Zira hayatta ofsayt bayrağı yok! Fazla uzun bir yazıya şimdilik gerek yok. Mevlâna İdris'in ''Masal'' şi...