Zıtlıklarımızı tasfiye eden ahenk

-
Bir vesileyle bir yol peyda oluyor. Elleriniz çamurlu. Gittikçe kuruyor elleriniz. Bu kuruluktan nefret ediyor, azap çekiyorsunuz. Yol da uzun mu uzun. Tek gitmek istemiyorsunuz aslında ama elinizden bir şey de gelmiyor. Kitaplarınızı yakmak geliyor içinizden. Yakamıyorsunuz, kıyamıyorsunuz yalnızlığınıza.

Toplumsal destek alamaz mısınız? Yok yok, alamazsınız. Alay konusu olurum diye düşünürsünüz. Adınıza yaratılmış boşluklar bir yaz öğlenindeki kavurucu güneşin kurduğu üstünlükle aynı oranda rahatsız edici.

Arabeske bağlar, inançlarınızdan uzaklaşırsınız. Tam da daha fazla bağlanmanız gereken yerde hem de. Hatadır, kurtulamazsınız. Yol daha başlamadan biter. Bir gün ne kadar çabuk geçiyor, anlamlandıramazsınız.

Evet, siz.
Yani sen.
Sana dedim.

Şimdilik yakınımızda görünen o kalabalıktan eser kalmayacak gün olacak. O güne hazırladığımız sahici şeyler yoksa şu anın da bir kıymeti yok. Uzaklarda olsa da kalbimizde yeri olanlar da olamayacak. Kimse, hiçbir şey.

''O gün hiç kimsenin başkası için bir şey yapması elinden gelmez. O gün hüküm yalnız Allah'ındır.'' 
[İnfitâr/19]

Adam Phillips, ''Kaçırdıklarımız''da şöyle diyor: ''Şayet birisi sizi tatmin edebiliyorsa, hüsrana da uğratabilir. Sadece tatmin edebilen biri hüsrana uğratabilir sizi. Bu hepimizin deneyimlediği ve deneyimlemeye devam ettiği bir durumdur. Biri sizi hüsrana uğratabiliyorsa ona değer verdiğinizi bilirsiniz.''

Değer vermediğimiz biri bizi üzemez. Kanımca değer verdiğimiz tarafından da hüsrana uğramamamız, buna izin vermememiz gerekir.

Böyle bir şey ne kadar başarılabilir, orası meçhul. Zıtlıklarımızı tasfiye edecek bir ahenk gerek ve günün sonunda herkesin ahengi kendinedir.

ALTI ÇİZİLEN:

''Bir insanı ezip mahvetmek, ona en korkunç bir katilin bile duyunca titreyeceği kadar ağır bir ceza vermek isteyenlerin, insana yaptığı işin tamamen anlamsız, faydasız olduğu duygusunu vermesi yeterlidir.''

[Dostoyevski - Ölüler Evinden Anılar]





 



 


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bu yıl da bitti, yenisini getirin!

-
Bir yıl başlamıştı, şimdi bitiyor... Bitecek bir yıl daha başlayacak ardından... Tüketmeyi seviyoruz. Caddelerde, alışveriş merkezlerinde yeni gelecek yılı da tüketmek için hunharca çaba gösteren insanlarız... İnsan da tüketiyoruz. Sabır da sevgi de... Kimse kendini değiştirmeden bir yeri, bir şeyi değiştiremez. Önce kendi kapının önünü süpüreceksin. Sosyal medyadaki kaydırma tuzağına düşmüşlerin, hedonist yaşam tarzına hapsolmuşların, küçük ve samimi şeylerin kıymetini bilmeyenlerin anlayacağı şeyler değil bunlar. Onlar, yeni yılı da tüketme peşinde. Tıpkı sevgileri, iyilikleri, gerçeği tükettikleri gibi. Sonra da şikayet edecekler. ''Nerede bu sevgi, nerede bu iyilik, nerede bu gerçek?'' diye. Şikayet ederken de utanmayacaklar. Hatta ''Neyini soruyorsunuz, siz tükettiniz ya!'' diyenlere düşman olacaklar. İnsanların doğruya, iyiliğe, dostluğa, samimiyete olan inancını kıran herkesi Allah ıslah etsin! Diğer tarafta da geçen yılın sonunda kendini sorguya ...
Devamı

Virgül mü nokta mı?

-
Bu yazı, virgül ve noktanın nerede kullanılıp nerede kullanılmayacağı hakkında gibi göründüyse yanılıyorsunuz demektir. Ben, bu iki noktalama işareti üzerinden derinlere girmek istiyorum. Kişiliğinize göre virgül insanı mısınız, nokta insanı mı? Bunu sorgulayacağız... Ne demek istiyorum? Yani, yaşadıklarınız karşısında düşüncelerinizin, tepkilerinizin sonuna virgül mü yoksa nokta mı koyuyorsunuz? Nokta koyuyorsanız, kestirip attığınız anlamına gelir. Virgül koyuyorsanız, açık kapı bıraktığınız anlamına gelir. Bu yazıyı okuyanlar, yorum kısmında belirtirse sevinirim. Kestirip atan fevrilerden misiniz, açık kapı bırakan uzlaşmacılardan mısınız? Tüm fikirlere saygı duyulmaz. Herkesin bir ''mahallesi'' vardır. Herkes, kendi mahallesine göre yaşar. Attığı adımdan, söylediği söze kadar herkes kendi mahallesinin özelliklerini taşır. O yüzden de kimse, her fikre saygı duyamaz. Tarafsızlık mesela... Bana göre rezalete yol açar. Adam Phillips'in, ''İlgi Arayışı'...
Devamı

Kardan beklentiler

-
Birkaç gündür ülkemizi etkisi altına alacak kar yağışının geleceğinden bahsediliyordu. Öyle de oldu. Hoş geldi, safa getirdi. Kar bir yandan tatil, bir yandan şubat ayı içinde olmamız hasebiyle sevgililerin gününe romantiklik katacak bir şey, bir yandan da telaş ve kaza demek. Bana göre böyle. Tabii ki kar da herkesin işine geldiği gibi tanımlanacaktır...  Kardan beklentilerimiz var. Kardan yapılma bir şey ne kadar dayanıklı olabilir? Kardan adam mesela... İttiriverirsin, dağılıverir. Bir de kar yağdığında, karla beraber gelmesini ve gerçekleşmesini istediğimiz şeyler olabilir. Onun sağlamlığı da istediğimiz şeye göre değişir... Bizim her zaman durmak bilmeden koştuğumuz yerler var. Bilinçli ya da değil, ne fark eder? Yolda olmak iyidir, dememişler miydi? Yalınayak bile koşuyoruz, aldırış etmiyoruz. Hedefe ulaşmak kimin umurunda? Sadece koşarız biz! Evet, sonra da ölürüz! Hem de kursağı dolu olarak ölürüz biz! ''Bedenin bu hayata direnirken, ruhunun pes etmesi yüz kızartıcıdır,...
Devamı