Aslında Kaybolmamış Bir İç Ses

-
''Çok gürültü vardı, ben de sağır oldum.''

Bu lafı eden adamın kayıp olduğunu az önce ana haberlerde söylediler. Böyle bir laf eden adam varsa, onun kırık da bir kalbi vardır diye düşündüm. Aslında kayıp falan değildir bu adam. Muhtemelen bunu kendi istedi. Gizem yaratmaktan değil, millet işi gücü bırakıp da beni arasın diye de değil, öyle istediği için. Gürültünün kime, ne yararı olabilir?

O günden sonra bu adamı her gün düşünmeye başladım. Sanki herkesten kaçıp kafamın içine yerleşmişti. Zamanla birbirimize alıştık. Onunla yaşamanın hiç de fena olmayacağına karar verdim. İçimdeki seslerin bu zamana kadar hiç faydasını görmemiştim ama bu başkaydı. Bana unuttuğum şeyleri hatırlatıyordu. Birine olan borcumu mesela, evden çıkarken anahtarı almayı unutmamam gerektiğini...

Şair,

''sen o baygın sevgilerin adamı değilsin
sana yaşamak düşer çarkların gövdesinde
bin demir kapıyla hesaplaşmaktan omzun çürümelidir
bin çeşit güneşle ovulmalıdır gaddar ellerin''

demiş.

''Mazot'' şiiriymiş bu İsmet Özel'in. Bana bu şiiri kafamın içindeki, herkesin kayıp bildiği adam fısıldadı. Bu şiir, bu hayata olan bakış açımı değiştirmişti. Evet, bin demir kapıyla hesaplaşmaktan çürüyen omuzlarım vardı benim. Evet, baygın sevgilerin falan da adamı değildim.

Ben âşık oldum, deyiverdim bir gün. O da bunu duydu. Kafamın içinde müthiş bir gürültü. Elim su bardağına uzanmıyor, yorgun. Hâlsiz, karaktersiz, acınası, resmî bir akşamüstü. Güneş, kalbimin durumunu yansıtıyor, yaralı. Bir değil, birkaç ses duyuluyor. Yakın mı yoksa uzak mı belirsiz. Kapı tıklamaları, merdivenlere ayaklarını vura vura inen çocuklar. Cırlayan bir merdiven boşluğu...

Sen de git, deyiverdi bir gün. Nereye gideceğimi sordum. Ben gibi yap, dedi. Art arda aynı şeyi söyledi. Kayboldum, ciddi.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bu yıl da bitti, yenisini getirin!

-
Bir yıl başlamıştı, şimdi bitiyor... Bitecek bir yıl daha başlayacak ardından... Tüketmeyi seviyoruz. Caddelerde, alışveriş merkezlerinde yeni gelecek yılı da tüketmek için hunharca çaba gösteren insanlarız... İnsan da tüketiyoruz. Sabır da sevgi de... Kimse kendini değiştirmeden bir yeri, bir şeyi değiştiremez. Önce kendi kapının önünü süpüreceksin. Sosyal medyadaki kaydırma tuzağına düşmüşlerin, hedonist yaşam tarzına hapsolmuşların, küçük ve samimi şeylerin kıymetini bilmeyenlerin anlayacağı şeyler değil bunlar. Onlar, yeni yılı da tüketme peşinde. Tıpkı sevgileri, iyilikleri, gerçeği tükettikleri gibi. Sonra da şikayet edecekler. ''Nerede bu sevgi, nerede bu iyilik, nerede bu gerçek?'' diye. Şikayet ederken de utanmayacaklar. Hatta ''Neyini soruyorsunuz, siz tükettiniz ya!'' diyenlere düşman olacaklar. İnsanların doğruya, iyiliğe, dostluğa, samimiyete olan inancını kıran herkesi Allah ıslah etsin! Diğer tarafta da geçen yılın sonunda kendini sorguya ...
Devamı

Virgül mü nokta mı?

-
Bu yazı, virgül ve noktanın nerede kullanılıp nerede kullanılmayacağı hakkında gibi göründüyse yanılıyorsunuz demektir. Ben, bu iki noktalama işareti üzerinden derinlere girmek istiyorum. Kişiliğinize göre virgül insanı mısınız, nokta insanı mı? Bunu sorgulayacağız... Ne demek istiyorum? Yani, yaşadıklarınız karşısında düşüncelerinizin, tepkilerinizin sonuna virgül mü yoksa nokta mı koyuyorsunuz? Nokta koyuyorsanız, kestirip attığınız anlamına gelir. Virgül koyuyorsanız, açık kapı bıraktığınız anlamına gelir. Bu yazıyı okuyanlar, yorum kısmında belirtirse sevinirim. Kestirip atan fevrilerden misiniz, açık kapı bırakan uzlaşmacılardan mısınız? Tüm fikirlere saygı duyulmaz. Herkesin bir ''mahallesi'' vardır. Herkes, kendi mahallesine göre yaşar. Attığı adımdan, söylediği söze kadar herkes kendi mahallesinin özelliklerini taşır. O yüzden de kimse, her fikre saygı duyamaz. Tarafsızlık mesela... Bana göre rezalete yol açar. Adam Phillips'in, ''İlgi Arayışı'...
Devamı

Kardan beklentiler

-
Birkaç gündür ülkemizi etkisi altına alacak kar yağışının geleceğinden bahsediliyordu. Öyle de oldu. Hoş geldi, safa getirdi. Kar bir yandan tatil, bir yandan şubat ayı içinde olmamız hasebiyle sevgililerin gününe romantiklik katacak bir şey, bir yandan da telaş ve kaza demek. Bana göre böyle. Tabii ki kar da herkesin işine geldiği gibi tanımlanacaktır...  Kardan beklentilerimiz var. Kardan yapılma bir şey ne kadar dayanıklı olabilir? Kardan adam mesela... İttiriverirsin, dağılıverir. Bir de kar yağdığında, karla beraber gelmesini ve gerçekleşmesini istediğimiz şeyler olabilir. Onun sağlamlığı da istediğimiz şeye göre değişir... Bizim her zaman durmak bilmeden koştuğumuz yerler var. Bilinçli ya da değil, ne fark eder? Yolda olmak iyidir, dememişler miydi? Yalınayak bile koşuyoruz, aldırış etmiyoruz. Hedefe ulaşmak kimin umurunda? Sadece koşarız biz! Evet, sonra da ölürüz! Hem de kursağı dolu olarak ölürüz biz! ''Bedenin bu hayata direnirken, ruhunun pes etmesi yüz kızartıcıdır,...
Devamı